Մինչև Բաքվի բանտ հասցնելը ծեծում էին,զինվորներին համեմատած ավելի նորմալ էին վերաբերվում,քան մյուսներին.մանրամասներ` գերության մեջ գտնվելու օրերից
Մեր զրուցակիցն է 44-օրյա պատերազմի ողջ արհավիրքն ու դաժանությունը սեփական մաշկի վրա զգացած, 70 օր Բաքվի բանտում գերության դժոխքի միջով անցած, բայց կյանքի նկատմամբ քարացած՝ իր մեջ անսահման լույս, հույս ու լավատեսություն ամփոփած, մերօրյա հերոս Ենոք Ավետիսյանը: Ենոքը մեկ ամսվա ծառայող էր, երբ վրա հասավ չարաբաստիկ սեպտեմբերի 27-ը.-Անմիջապես սեպտեմբերի 27-ի առավոտյան մեզ բարձրացրին Ջաբրայիլի դիրքեր: Այս պատերազմը շատ դաժան էր, զենքի կռիվ չէր, Ջաբրայիլում բացառապես միայն հրետանին էր աշխատում, ինչը չէի ասի Հադրութի մասին, այ, այնտեղ արդեն զենքի՝ ավտոմատի կռիվ էր:
- Ջաբրայիլից ե՞րբ տեղափոխվեցիք Հադրութ:
- Հոկտեմբերի 6-ին, երբ Ջաբրայիլն արդեն ընկել էր: Հոկտեմբերի 6-ից մինչև հոկտեմբերի 24-ը՝ մինչև Թաղավարդում գերի ընկնելս, մարտի դաշտում եմ եղել ընկերներիս հետ:
- Այ, այդտեղից կպատմե՞ս մանրամասն:
- Տասներկու հոգով շրջափակման մեջ էինք ընկել: Գիշեր էր, սպասում էինք, որ լույսը բացվի, շարժվենք դեպի Ստևիանակերտի կողմ: Սակայն լուսադեմին ձորի միջից մեզ շրջափակման մեջ գցեցին թշնամու հատուկջոկատայինները: Մենք չնահանջեցինք, զենքի կռիվ գնաց: Ես վիրավորվեցի, իսկ ծառայակիցներս ամեն մեկը մի ուղղությամբ գնաց: Որ վիրավորվեցի, մտածեցին՝ զոհվել եմ: 12 օր վիրավոր մնացել եմ: Մինչև որ գիշերով՝ Թաղավարդի տներից մեկից, որտեղ ուզում էի գիշերն անցկացնել, ինձ գերեվարեցին:
- Քեզ տնից վիրավոր վիճակո՞ւմ են գերեվարել:
- Այո, չորս տարբեր լեզուներով խոսող վարձկան զինվորներ էին: Մտան տուն, ասացին դուրս արի ու մեր առջևից քայլի: Հետո նստեցրին մեքենա: Սկզբում տեղափոխեցին Ադրբեջան, պահել են տարբեր ռազմական շենքերում, հետո արդեն տեղափոխեցին Բաքվի բանտ: Մինչև Բաքվի բանտ հասցնելը ծեծում էին, վիրավորում: Արդեն Բաքվի բանտում համեմատաբար հանգիստ էին վերաբերվում, ծեծել չկար, օրը երեք անգամ սնունդ էին տալիս, լողանալու հնարավորություն ունեինք: Առաջին իսկ օրվանից հավատում էի, որ հետ եմ վերադառնալու:
Բաքվի բանտում առաջին օրերին մի ադրբեջանցի բարձրաստիճան պաշտոնյա եկավ ինձ մոտ, խոստացավ, որ մինչև Նոր տարի անպայման տանն եմ լինելու: Հաջորդ այցը դեկտեմբերի քսանհինգին էր, նույն պաշտոնյան եկավ, ասաց, որ եկել է խոստումը կատարելու, որ Նոր տարվան տանը կլինեմ:
-Թարգմանչի միջոցո՞վ էր քեզ հետ խոսում:
-Չէ՛, հենց ինքը հայերեն խոսում էր:
-Քեզ հետ էլի՞ կային հայ տղաներ:
-Այո, վեց հոգով էինք Բաքվի բանտում: Վերաբերմունքի տարբերություն կար զինվորների, կամավորների ու ՄՈԲ-երի մեջ: Զինվորներին համեմատած ավելի նորմալ էին վերաբերվում, ասում էին՝ դուք հրաման եք կատարել, իսկ իրենք՝ իրենց կամքով են եկել: Ինձ հետ եղած գերիներից երեքը զինվոր էին, մնացածները ՄՈԲ ու կամավոր: Մեկը Լյուդվիգ Մկրտչյանն է, ում վրա քրեական գործ են հարուցել:
-Վեցն էլ քեզ հետ վերադարձա՞ն, Ենոք ջան:
-Չէ, երկուսիս են Հայաստան տեղափոխել, չորսը դեռ այնտեղ են: Մենք պայմանավորվել էինք, որ ում առաջինը ուղարկեն Հայաստան, կգանք ու կպատմենք մյուսների հարազատներին»,-գրում է թերթը։
Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում։
