Վայ մեզ, եթե դրանք տանեն քաոսային զարգացման.Հայաստանում գործում են ամենատարբեր բնույթի մութ ուժեր, որոնց խնդիրը Հայաստանը կործանելն է»․ «Փաստ»
«Գլոբալ իմաստով ամբողջ աշխարհը խառնված է իրար, այն բևեռացվել է: Ուզենք թե չուզենք, մեզ դուր գա, թե ոչ, ակնհայտ է, որ շաղկապված ենք ռուսների հետ: Մինչդեռ այսօր հանրապետությունում կան իրենց մտավորական երևակայող, իբրև թե հայրենասեր ձևացող տխմար ուղեղներ, որոնք անընդհատ հակառուսականություն են քարոզում և դրանով մեզ դնում էլ ավելի անելանելի դրության մեջ: Դա նշանակում է, որ Հայաստանում գործում են ամենատարբեր բնույթի մութ ուժեր, որոնց խնդիրը Հայաստանը կործանելն է, իսկ որ կործանման նախաշեմին ենք, ակնհայտ է, այդ թվում` տնտեսության առումով: Ըստ էության, պարալիզացված է արտադրական ամբողջ համակարգը: Մեր դռները լայնորեն բացում են օտար կապիտալի ինտերվենցիայի առաջ, որի մուտքը մեր երկիր այդ չափով, ինչպես ենթադրում են այս մարդիկ, ուղղակի իմաստով կործանում է: Կդադարի գոյություն ունենալ, այսպես կոչված, օլիգարխիան, որի ձեռքերում են տնտեսության բոլոր ճյուղերը»,-«Փաստի» հետ զրույցում ասում է ԵՊՀ հայ գրականության պատմության ամբիոնի դասախոս, գրականագետ Սերժ Սրապիոնյանն` անդրադառնալով այն իրականությանը, որի մեջ ներկայումս գտնվում ենք:Հաջորդիվ հավելում է` չի ցանկանում վատատեսական միտք արտահայտել, բայց դե ֆակտո բանակ չունենք: «Ամբողջ մամուլը ողողված է ուկրաինական դեպքերով`իրարամերժ, ընդունելի ու անընդունելի կարծիքներ են հայտնվում, նույն ժամանակ Արցախի Խրամորթ գյուղում ադրբեջանցիները միտինգավորի նման բարձրախոսներով մարդկանց ասում են` գյուղը լքեք, հակառակ դեպքում ձեզ հետ ինչ-որ բան տեղի կունենա: Իսկ ինչ տեղի կունենա Ադրբեջանի պարագայում, մեր մաշկի վրա շատ լավ զգացել ենք: Իշխանությունների մակարդակով որևէ հոդաբաշխ կարծիք չի ասվել այս մասին, թույլ բողոք անգամ չի հնչել: Արցախը վերածեցին սատրապության, գուբերնիայի, այնտեղ նստած մեկը կա, որն իրեն երևակայում է որպես նախագահ, բայց որևէ ծպտուն չի հանում, դեռ մի բան էլ հորթային հրճվանքով ասում են, թե խաղաղապահները միջնորդում են, և հարցը դրական լուծում կստանա: Սա ամենևին իմ ինքնասիրությունը չի շոյում, քանի որ եթե խաղաղապահն է որոշում իմ ճակատագիրը, վաղը նա կարող է իմ ճակատագիրը, ասենք, հօգուտ Ադրբեջանի որոշել, և ես ոչինչ չեմ կարողանալու անել: Որևէ քայլ չի ձեռնարկվում բանակը վերականգնելու, տնտեսությունը, թեկուզ կոշտ մեթոդներով, կայուն զարգացման ընթացքի բերելու համար, կրթությունը շարունակում են ոչնչացնել, ջարդել ու փշրել, մշակույթ, որպես այդպիսին, գոյություն չունի, մինչդեռ ասպարեզ են բերվում երկրորդական և երրորդական հարցեր»,-նշում է մեր զրուցակիցը:
Նրան անհանգստացնում են մեր երկրում այս օրերին առկա հակառուսական տրամադրությունները:
«Ինչ-որ մարդիկ և ուժեր, Ուկրաինայի դրոշն առած, գնում են ՌԴ դեսպանատան մոտ, այն դեպքում, երբ Ուկրաինայի դեսպանը Խոջալուի չեղած «ցեղասպանության» զոհերի հիշատակի առջև ծնկի է գալիս, երբ Ուկրաինայում ասում էին, որ Արցախը Ադրբեջան է և այսպես շարունակ: Սա լսողն ինչպես կարող է հակառուսական տրամադրություններ բորբոքել այն պարագայում, երբ մեր դեմ հակատրամադրվածություն կա այս մարդկանց ապաշնորհ ու հակազգային քաղաքականության պատճառով: Մի պահ պատկերացնենք, որ, պատերազմական վիճակով պայմանավորված, ՌԴ-ն դուրս է բերում մեր երկրից ռուսական 102րդ ռազմաբազան և խաղաղապահներին, ի՞նչ է լինելու մեր վիճակը, մտածելն անգամ սարսափելի է: Առնվազն Էրդողանի սատրապը պետք է լինես, որ Հայաստանում հակառուսական քայլեր անես»,-ասում է գրականագետը:
Ընդգծում է` այս ամենի ֆոնին, իհարկե, փոխվում են հասարակական տրամադրությունները, միևնույն ժամանակ հավելում` վայ մեզ, եթե դրանք տանեն քաոսային զարգացման:
«Հասարակական տրամադրությունները խառն են, որոշակիորեն գեներացվում է անհանդուրժողականություն գործող իշխանությունների հանդեպ: Ըստ էության` այս իշխանությունները մատնված են անգործության` կամ ինչ-որ պահի հարմար բան են մոգոնում և գցում շրջանառության մեջ, կամ պարզապես մտածում են սեփական բարեկեցության համար: Իրադարձությունների քաոսային զարգացման արդյունքում տեղի կունենան բախումներ, այս մարդիկ, որոնք բարոյական նկարագիր չունեն, իրենց հավատարիմ ոստիկաններին կհանեն ու կլցնեն ժողովրդի վրա, արյուն կհեղվի, իսկ մեր հարևանները, բերանը բաց գիշակերների նման, սպասում են հենց դրան: Նախիջևանում զորքի կուտակումներ կան, Սյունիքի վերևում զորքեր են կուտակել, հիշո՞ւմ եք որևէ դեպք, որ մեր թշնամի պետությունները զորքերի կուտակում անեն և որևէ բախում չհրահրեն:
Իսկ այդ բախման դեմ մարտունակ բանակ չունենք, որքան էլ ցավալի է դա խոստովանել: Այս դեպքում Աստված չտա, որ ժողովուրդը փողոց դուրս գա առանց կազմակերպվածության: Հիմա մեզ համար ամենաանհարմար պահն է նման քաոսային իրավիճակի գնալու, քանի որ հայտնի են պատճառները և հետևանքները: Այս ժողովուրդն ունի մեկ փրկություն. բանակը վերականգնելուց, սրանց ավերածությունները վերացնելուց առաջ հարկավոր է այս հակազգային տարրերին պարզապես վտարել իշխանությունից: Ոմանք քննադատում են ընդդիմությանը: Քննարկում ենք ստեղծված իրավիճակը, բարձրաձայնում խնդիրների մասին, բայց ինքներս քայլ չենք անում: Ընդդիմությանը չենք ասում` պատրաստ ենք, մեզ հանեք և լցրեք փողոցները: Ի վերջո, մահվան մի տեսակ կա, որն ապրելուց անհամեմատ ավելի լավ է»,-եզրափակում է Սերժ Սրապիոնյանը:
Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում
