Միայն Էրդողանը չէ, որ հրահրում է Բաքվին, այս ամենի հոտը Վաշինգտոնից է գալիս, Ամերիկան ցանկանում է մաքուր մնալ և ամենակեղտոտ գործերը պատվիրակում է իր գործընկերներին
Tsargrad.tv-ն գրում է, որ փետրվարի 22-ին Մոսկվայում նախագահներ Իլհամ Ալիևը և Վլադիմիր Պուտինը ստորագրել են Ադրբեջանի և Ռուսաստանի միջև համագործակցության մասին հռչակագիրը։ Բաքուն, ըստ երևույթին, փորձում է դա օգտագործել որպես ինդուլգենցիա։ Ինչպես ասում են, ապահովագրվեցինք և առաջ գնանք: Խախտելով 2020 թվականի եռակողմ պայմանագիրը` Ադրբեջանը փորձում է Լեռնային Ղարաբաղում իրավիճակը շրջել իր օգտին: Նա իր առաջխաղացումը Ղարաբաղի խորք անվանում է ուժերի «վերաբաշխում», հայկական բանակի գործողությունները «դիվերսիա», ՌԴ ՊՆ դիրքորոշումը «հակասող եռակողմ համաձայնագրին»: Սա նշանակում է մեկ բան. Բաքուն մասնակցում է այն գաղտնի խաղերին, որոնց նախաձեռնողները չափազանց ակնհայտ են։Ռազմական փորձագետները միաձայն են այն հարցում, որ Բաքուն կատարում է Անկարայի հրահանգները։ Դա ակնհայտ է Թուրքիայի կողմից ռազմական տեխնիկայի շարունակական մատակարարման համատեքստում։ Այսինքն տարբեր մակարդակներում, պայմանագրեր կնքելով և դրանցում իբր վիճելի տեղեր գտնելով, Բաքուն փորձում է սակարկել Ռուսաստանի հետ։ Թուրքիան, իր օբյեկտիվ տնտեսական նկատառումներից ելնելով, հրաժարվել է մասնակցել հակառուսական նոր պատժամիջոցներին, բայց մինչ օրս ավանդաբար բռունցք է պահում իր գրպանում։ Եվ մի՛ մոռացեք, որ Անկարան ՆԱՏՕ-ի անդամ է։
«Թուրքիան փորձում է միջնորդ դառնալ Ռուսաստանի հետ առևտրում, այդ թվում գազի առևտրում։ Բայց միևնույն ժամանակ նա չի մոռանում սեփական շահերի, մասնավորապես պաշտպանական արդյունաբերության շահերի մասին։ Եվ մատակարարում է Բայրաքթարներ։ Դե ի՞նչ անել։ Ինչպես ասվում է «Հաջողության ջենտլմենները» ֆիլմում «Սա արևելյան շուկա է, ոչ թե ԳՈՒՄ»։ Մենք գործ ունենք մարդկանց հետ, ովքեր ունեն միաժամանակ կռվելու և առևտուր անելու մտածելակերպ»,– Tsargrad.tv-ին նման մեկնաբանություն է տվել Ռուսաստանի արտաքին և պաշտպանական քաղաքականության խորհրդի նախագահության անդամ Ալեքսանդր Լոսևը:
Փորձագետը այն կարծիքին է, որ հենց Անկարան է հետախուզություն իրականացնում ուժի միջոցով, բայց ոչ թե իր, այլ ադրբեջանցի զինվորականների ձեռքով։ Դա Ռուսաստանին ծաղրելու փորձ է և պարզելու է, թե արդյո՞ք հիմա բավական վառոդ կա Անդրկովկասում ստեղծված խառնաշփոթը հարթելու համար։ Փորձագետները միակարծիք են մի բանում. Լեռնային Ղարաբաղում մենք ականատես ենք երկրորդ ճակատը բացելու փորձի, որը զգալիորեն կթուլացնի Ռուսաստանի ուժերը այն ժամանակ, երբ այն կենտրոնացած է նեոնացիստներից Ուկրաինայի ազատագրման վրա։
Հայտնի ռազմական լրագրող Վիկտոր Բարանեցը վստահ է, որ Ադրբեջանը միտումնավոր է խնդիրներ ստեղծում Ռուսաստանի համար, իսկ թե ինչո՞վ կավարտվի այդ թնջուկը, դեռ հայտնի չէ։ «Բաքուն պետք է մտածի, թե ինչպես ուշադիր լինել Մոսկվայի հետ պայմանավորվածությունների նկատմամբ։ Հիմա Ադրբեջանը Ռուսաստանին սադրում է: Չնայած այն հանգամանքին, որ Ալիևը Պուտինի հետ հանդիպման ժամանակ երդվել է բարեկամական հարաբերություններ պահպանել, հիմա Ադրբեջանը սկսել է խռովություն, որպեսզի Ռուսաստանի կողմից լրացուցիչ զորք տեղափոխվի տարածաշրջան, քանի որ հայերը օգնություն են խնդրում։ Մենք շատ լուրջ գործեր ունենք ուկրաինական ճակատում, հիմա էլ պարզվում է, որ մեզ փորձում են բաժանել երկու ճակատի։ Ադրբեջանի կողմից դա տգեղ քայլ է, իրական գործընկերները դա չեն անում», - ասել է փորձագետը։
Բաքուն չափազանց վտանգավոր սակարկություններ է սկսել: Եթե հակամարտության երկու կողմերը սկսեն կատաղի առճակատում, Ռուսաստանը ստիպված կլինի միջամտել, իսկ մեր երկրին հիմա հակամարտության նոր փուլ պետք չէ։ Բայց միայն Էրդողանը չէ, որ հրահրում է Բաքվին, այս ամենի հոտը Վաշինգտոնից է գալիս: Բայց Ամերիկան, ըստ ավանդույթի, ցանկանում է մաքուր մնալ և ամենակեղտոտ գործերը պատվիրակում է իր գործընկերներին։ Նման կարծիքին է հայտնել ՀՕՊ ուժերի թանգարանի տնօրեն, ռազմական փորձագետ, պատմաբան, պաշտոնաթող գնդապետ Յուրի Կնուտովը։
«Առանց Թուրքիայի համաձայնության նման գործողություն չէր իրականացվի։ Ամեն դեպքում դա, իհարկե, չափազանց վատ է, քանի որ ևս մեկ ապակայունացնող գործոն է, ընդ որում, սկզբունքորեն, մեր սահմանների վրա։ Սա ամերիկյան ծրագրերի մի մասն է, «անակոնդա ռազմավարությունը», ըստ որի` մեր բոլոր սահմանները պետք է մխան: Մեզ ներքաշել են Ուկրաինայի կոնֆլիկտի մեջ, հիմա փորձում են նաև Ղարաբաղում, իսկ այնտեղ՝ Հայաստանում, մեր բազան է։ Եթե հիմա միջամտենք, դա արդեն պատերազմ կլինի երկու ճակատով: Եվ իհարկե, այս ամենի հետևում կարելի է տեսնել ոչ միայն Թուրքիայի, այլ առաջին հերթին Վաշինգտոնի ականջները, սա 100% ճշմարտություն է, - ասել է Յուրի Կնուտովը,- առճակատման ևս մեկ, այդ թվում տեղեկատվական ճակատ, փորձարկվում է Ռուսաստանի ուժը հետխորհրդային տարածքում գործընկերների ոչ պատշաճ գործողությունների միջոցով: Կանխամտածված և արհեստական սրացում այն տարածքում, որտեղ տեղակայված է խաղաղապահ կոնտինգենտը, այն պահին, երբ Ռուսաստանը ռազմավարական խնդիրներ է լուծում Ուկրաինայում: Ի՞նչ է սա, եթե ոչ Բաքվի ավազակային հարձակում»։
Հիմա եկել է հեռախոսային բանակցությունների փուլը։ Եվ բոլոր ռազմական վերլուծաբանները վստահություն ունեն, որ Բաքվին կկարողանան համոզվել։ Բայց արժե՞ մոռանալ, որ Լեռնային Ղարաբաղում վերջին հակամարտությունը նույնպես սկսվեց փոքր բռնկումներով և սադրանքներով, և Թուրքիան, որը «բռնել է» Ադրբեջանին ԽՍՀՄ փլուզումից անմիջապես հետո, մինչ օրս շարունակում է ճնշում գործադրել նրա վրա, հատկապես ռուս-ադրբեջանական հարաբերությունների առումով: Ռուսաստանին լրացուցիչ ռազմական հակամարտության մեջ ներքաշելու փորձը անբարեխիղճ ռազմավարություն է, սադրանք, որին Ռուսաստանը, բնականաբար, չի ենթարկվի, իսկ ադրբեջանցիները հաջորդ անգամ պետք է խորը մտածեն նման խաղեր սկսելուց առաջ։
