Տեսանյութ.Բաքուն իր ընտրությունն արել է՝ Իսրայելի կողքին է.Զանգեզուրի միջանցքն Իրանի համար առաջիկա 100 տարիներին վտանգ է ներկայացնելու
Իրանում քաղաքական որոշումների կայացման վրա ազդող ամենաազդեցիկ փորձագետները մշտապես ասում են, որ Թեհրանը ոչ մի դեպքում չպետք է թույլ տա Զանգեզուրի միջանցքի բացումը, քանի որ դա սպառնալիք կստեղծի Իրանի ապագայի համար՝ առաջիկա 100 տարում։ Նրանք Իրանի երկարաժամկետ զարգացման բանալին համարում են հայկական սահմանի անձեռնմխելիությունը։ Այս մասին NEWS.am-ի «Ուժի գործոն» հաղորդաշարի եթերում ասաց Իրանի խորհրդարանի պատգամավոր Ռոբերտ Բեգլարյանը։Հայտնի է, որ Զանգեզուրի միջանցքը ռազմավարական նշանակություն ունի Բաքվի և Անկարայի համար՝ համարելով, որ Հայաստանը թուլացած է, և կարելի է զիջումների հասնել, նշեց նա։
Պատգամավորը նշեց, որ Թուրքիան և Ադրբեջանը տարբեր հայտարարություններով փորձում են մեղմել Իրանի դիրքորոշումը, սակայն Իրանը գիտի, որ այդ սպառնալիքը կա։
«Տարածաշրջանում սահմանների փոփոխության անթույլատրելիության վերաբերյալ Իրանի շեշտադրումը չի փոխվել, բայց իրավիճակը շատ արագ է փոխվում, փակ դռների հետևում շատ բան է քննարկվում։
Իրանում, սակայն, ինքնին սկզբունքն օրակարգում է։ Հայաստանն Իրանի համար առանցքային նշանակություն ունի՝ հյուսիս և Սև ծով դուրս գալու հարցում։ Զարգացումները կախված են ռեսուրսներից և իրավիճակից, բայց ինչ-որ պահի առաջնահերթությունները կարող են ժամանակավորապես փոխվել: Վտանգ կա, որ Գազայի հատվածում զարգացումները կարող են հենց նման իրավիճակ ստեղծել»,-ընդգծել է նա։
Նրա խոսքով՝ Ղարաբաղի հարցի լուծումն այն տեսքով, որով այն կա, ինչպես նաև արտաքին խաղացողների ակտիվացումը ստիպեցին Իրանին հստակեցնել իր դիրքորոշումը, այդ թվում՝ «3+3» ձևաչափով։
«Թուրքիայի ավանդական ակտիվությունը, որպես տարածաշրջանում ՆԱՏՕ-ի անդամ, միշտ էլ զգայուն խնդիր է եղել Իրանի համար։ Թուրքիայի միջոցով տարածաշրջանում Արեւմուտքի ներկայությունը, ինչպես նաեւ տարածաշրջանում Ռուսաստանի դիրքերի թուլացումը ստիպեցին Իրանին ակտիվանալ։
Ուստի, Թեհրանը շահագրգռված է, որ «3+3» ձևաչափը տարածաշրջանային խնդիրների լուծման գործում լուրջ դերակատարում ունենա։ Բայց յուրաքանչյուր երկիր ունի իր շահերը։ Մենք տեսնում ենք, որ Վրաստանն ընդհանրապես հրաժարվում է մասնակցել, Ռուսաստանը զբաղված է Ուկրաինայի խնդրով և Թուրքիային և Ադրբեջանին թույլ է տալիս որոշակի դիվիդենտներ ստանալ, Թուրքիան ՆԱՏՕ-ի ներկայացուցիչ է, իսկ Ադրբեջանը խաղում է տարբեր լարերի վրա։
Այս առումով, «3+3» ձևաչափը կարող է միայն հռչակագրային նշանակություն ունենալ»,-եզրափակեց նա։
