Ախուրյանցի աշակերտների ծնողները զինվորների համար ապառիկով էին սնունդ գնել
Հայաստանյան հանրությունն արդեն տեւական ժամանակ է ուշքի չի գալիս Ազգային անվտանգության ծառայության (ԱԱԾ) նախորդ օրը հրապարակած տեսանյութից, որտեղ երեւում էր, թե ինչպես է գեներալ Մանվել Գրիգորյանի ամառանոցը վերածվել զինապահեստի, ավտոպարկի ու գազանանոցի: Եվ, որ ամենացնցողն էր, ԱԱԾ աշխատակիցներն այնտեղ հայտնաբերել էին ապրիլյան քառօրյա պատերազմի օրերին զինվորների համար, որպես օգնություն ու նաեւ բարոյական աջակցություն, աշակերտների ուղարկած սննդամթերքի արկղերը, որտեղ նաեւ սրտառուչ նամակներն էին: Այդ ամենը հասցեատերերին չէին հասել:Տեսանյութում երեւում էին նաեւ Շիրակի մարզի Ախուրյանի համայնքի N2 հինական դպրոցից ուղարկված ծանրոցները, որոնք հանգրվանել էին Մանվել Գրիգորյանի ամառանոցում՝ գազանների բաժին դառնալու համար: Դպրոցի տնօրեն Նարինե Մուշեղյանը armtimes-ի հետ զրույցում ասաց, որ տեսանյութին ծանոթ է: Ավելին, Հատուկ քննչական ծառայության քննիչն իրեն արդեն հարցաքննել է:
- Իհարկե, տեսել եմ: Հուզվել եմ չափից դուրս, սրտի ցավ եմ ապրում: Ես չափից դուրս եմ վիրավորված, թե այս ինչքան զինվորը մեղք է, որ այս պարագայում երեխաներն այդպիսի օգնություն են ցուցաբերել ու հանկարծ տեղ չի հասել:
- Իսկ աշակերտներն իրենք տեղյա՞կ են ինչ է կատարվել, որեւէ արձագանք ունե՞ք:
- Ես արձագանքը այսպես գնահատեմ. նախ, այսօր եկել եմ աշխատանքի, ամբողջ մանկավարժական հանրույթը կանգնած էր, ասում էր՝ լացել ենք այդ պահին: Անհամբեր ինձ էին սպասում, որ ես մտնեի դպրոց, որովհետեւ ես նաեւ երեկոյան եղել եմ ոստիկանությունում, որտեղ ինձ հարցաքննել է ՀՔԾ քննիչը: Հետո աշակերտները, որոնք արդեն ավարտել են դպրոցը (մեր դպրոցը հիմնական է), եկել էին, հավաքվել էին դպրոցի բակում: Եկան մոտեցան ինձ, ասում են՝ ընկեր Մուշեղյան, դուք հիշո՞ւմ եք այդ օրը: Դե բնական է, երեխաներն այդ հարցը պետք է տային: Ասում եմ՝ ինչպես չեմ հիշում, երբ ես հուզված պատուհանից դուրս էի նայում, որպեսզի դուք իմ հուզմունքը չտեսնեիք: Ու անձամբ իմ ձեռագիրն է արկղերի վրա: Իրենք փաթեթավորում էին, ես գրում էի: Նույնիսկ իմ ուսուցիչները, ձեռագիրս ճանաչելով, իրիկունը ասել են՝ վայ մեր արկղերն են:
- Իսկ ինչպե՞ս կազմակերպվեց զինվորներին օգնություն ուղարկելու պրոցեսը, կնկարագրե՞ք:
- Ապրիլի 4-ին աշակերտական խորհուրդն արտահերթ նիստ գումարեց՝ մեր նախաձեռնությամբ, իրենց նախաձեռնությամբ, ծնողներ էին հավաքվել, որ քառօրյա պատերազմին օգնություն ցուցաբերեն աշակերտների կողմից եւ կազմակերպեն այդ գործընթացը: Աշակերտներն արտահայտվեցին, որ բնականաբար հայոց բանակին օգնելու համար գոնե մի փոքրիկ լումա էլ մենք ներդնենք: Յուրաքանչյուր երեխա երկու օրվա ընթացքում ինչ-որ տանը ունեին՝ հիգիենիկ պարագաներ, ներքնաշորեր զինվորների համար, ծխախոտ, խտացրած կաթ, պահածոյացված միս, քաղցրաբլիթներ, կոնֆետներ, նույնիսկ շաքարավազ, բերել էին: Հավաքվեց շատ: 42 արկղ պատրաստեցինք, տեսակավորեցինք, յուրաքանչյուր տուփում դրեցինք նմանատիպը, իրենք այդ արկղերը փակում էին, ես էլ վրան գրում էի, ու դասավորեցինք, գյուղապետից խնդրեցինք տրամադրել փոխադրամիջոց եւ ուղարկեցինք Ղարաբաղ: Իբր Ղարաբաղ: Հետո տեղեկացանք, որ Ղարաբաղ է տարվել: Մենք կոնկրետ հասցեատիրոջ չէինք ուղարկել: Ամբողջ գյուղից ուղարկվող արկղերն էին բեռնվել այդ մեքենա: Երեխաները շատ հուզված եկան, ես էլ եմ այս պահին հուզված, որովհետեւ ես նման բան չէի լսել, չէի տեսել, չէի պատկերացնում: Յուրաքանչյուր երեխա իր փոքրիկ ներդրման հետ բերել էր նաեւ նամակ, որոնք դրված էին արկղերի մեջ: Յուրաքանչյուր արկղի մեջ աշխատեցինք, որ անպայման լինեն այդ նամակներից:
- Տիկին Մուշեղյան, ենթադրում եմ, որ գյուղի դպրոցի աշակերտները սոցիալապես ոչ լավ պայմաններում են ապրում եւ նրանց համար ծանրոց ուղարկելը բավական զոհողությունների գնով է եղել:
- Իհարկե: Ես նաեւ տեղեկացա, որ շատ ծնողներ եկել էին, ոչ կանխիկ գումարով խանութներից վերցրել էին սննդամթերք, երբ բերեցին, ես պատկերացնելով, ասացի՝ էլ դուք ինչու եք բերել, մենք արդեն դրել ենք: Ասացին՝ խնդրում ենք, ուղղակի սրանք էլ տեղավորեք արկղերի մեջ, որպեսզի մենք մի փոքր հանգիստ զգանք մեզ:
