Ռուս խաղաղապահների փոխհրամանատարի պատասխանից պարզ դարձավ, որ Մոսկվան վերջապես Բաքվին փոխանցեց Բերձորի միջանցքի լիազորությունները
Այս մասին գրում է արցախցի քաղաքագետ, սոցիոլոգ Դավիթ Կարաբեկյանը։
«Արդյո՞ք պետք է զարմանանք, որ Մոսկվաբադի և Պետերստանի քաղաքական գործիչները իրենց ընկերներ Էրդողանի և Ալիևի հետ տորպեդահարեցին երրորդ երկրում Ադրբեջանի և Արցախի ներկայացուցիչների հանդիպում անցկացնելու փորձերը՝ առաջարկելով հանդիպման վայրը Եվլախը», նկատում է քաղաքագետը։
Նրա խոսքով, ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի վերջին նիստում Մոսկվայի համար անցանկալի հետևանքներ կլինեին, եթե Ռուսաստանի ռազմաքաղաքական ղեկավարությունը մեղադրվեր հայ ժողովրդի ցեղասպանությունը կազմակերպելու և նպաստելու մեջ, այդ թվում՝ շրջափակման և ազգամիջյան բախումների կազմակերպման մեջ․ 1905-1923 թթ (Կարս, Սուրմալու, Բաքու, Շուշի, ահա մի քանի վայրերի ցանկ, որտեղ ցարիզմը կազմակերպել է շրջափակումներ, ջարդեր, հայ բնակչության տեղահանություն), ԽՍՀՄ փլուզմանը նախորդող տարիները (մեկ բառ՝ «Կոլցո» օպերացիա), 2020թ. պատերազմ եւ զինադադարից հետո Արցախի խաղաղ բնակչության նկատմամբ բռնության ակտերը։
«Առանց Ռուսաստանի Դաշնության ցանկության Կովկասում ռազմական գործողություններ չէին լինի։ Սա Ռուսաստանի Դաշնության ազդեցության գոտին է, որտեղ Պակիստանի և Թուրքիայի (ՆԱՏՕ-ի անդամ երկիր) զինվորականները չէին մասնակցի առանց Ռուսաստանի»,- նշել է Կարաբեկյանը։
«2023 թվականի օգոստոսի 5-6-ը Ջիդայում (Սաուդյան Արաբիա) կայացած ֆորումում, ուր Ռուսաստանը հրավիրված չէր, բոլորը պաշտպանեցին Ուկրաինայում խաղաղության բանաձեւը՝ նոր աշխարհակարգի հաստատման պայմաններում։ Բացառությամբ Չինաստանի, որը կողմնակից է 1991 թվականից հետո Ռուսաստանի վերահսկողության տակ անցած տարածքների վրա հիմնված խաղաղությանը։
Սա նշանակում է, որ մենք չպետք է վախենանք օգտվել գլոբալ գործիքներից և նոր գլոբալ աշխարհի առավելություններից, որտեղ Ռուսաստանի Դաշնությունը կարող է լինել կամ չլինել, կամ ապրելու է նոր աշխարհի կանոններով»,- նշեց նա։