Կաթսայում նաև Հայաստանն է եռում, խաղաքարտ ենք դարձել գերտերությունների ձեռքում.Թուրքիային և Ադրբեջանին անհանգստացնում է այս ամենը
Մեր տարածաշրջանը եռում է, նույն կաթսայում նաև Հայաստանն է, կարծես խաղաքարտ լինենք գերտերությունների ձեռքում: Թուրքագետ Անդրանիկ Իսպիրյանն ասում է՝ վերջին մի քանի հարյուրամյակում ցավալի վիճակում ենք հայտնվել, իրոք խաղաքարտ դարձել գերտերությունների ձեռքում: Անդրադառնալով տարածաշրջանից Ռուսաստանի հնարավոր դուրս մղմանը՝ նա նշում է, որ, բնականաբար, դա խիստ նպաստավոր կլինի Թուրքիայի և ՆԱՏՕ-ի համար:«Վերջինս խրախուսում է Թուրքիայի գործողությունները տարածաշրջանում՝ Ռուսաստանին հնարավորինս չեզոքացնելու և հեռացնելու հարցում: Սա գաղտնիք չէ: Մեր հասարակության մեջ Ռուսաստանի նկատմամբ վերջին շրջանում սերմանվող կա՛մ արհեստական, կա՛մ բնական՝ Արցախի հետ կապված, տրամադրությունների պատճառով մարդիկ չեն նկատում, որ Ռուսաստանի տեղն ազատ չի մնալու: Ո՞վ է գալու՝ Թուրքիան: ՆԱՏՕ-ն անմիջականորեն չի գալու մեր տարածաշրջան, նա այստեղ ունի իր զինվորը՝ Թուրքիան»,-«Փաստի» հետ զրույցում ասում է Իսպիրյանը:
Թուրքիայի նախագահը G20 գագաթաժողովի շրջանակներում հրավիրված մամուլի ասուլիսում ասել է, որ հեռախոսազրույց է ունենալու Նիկոլ Փաշինյանի հետ: Իսպիրյանի խոսքով, ի սկզբանե պարզ էր, թե այդ հեռախոսազրույցի ժամանակ ինչ պիտի քննարկվեր: «Ադրբեջանի՝ Արցախի շրջափակման հետևանքով Հայաստանի իշխանություններն՝ իրենց հերթին, աշխարհի հայությունն՝ իր հերթին, իրազեկման, ահազանգման քաղաքականություն են վարում: Այս կտրվածքով Ադրբեջանի նկատմամբ ոչ բարենպաստ ֆոն է ձևավորվել աշխարհում, այդ թվում՝ նաև Արցախի շրջափակումը դատապարտող հայտարարությունների տեսքով: Որքան էլ ասենք, որ դատապարտումը ռեալ գործողություն չէ, բավարար չէ, բայց, միևնույնն է, այդ ֆոնը Թուրքիային և Ադրբեջանին անհանգստացնում է:
Երկրորդ կարևոր գործոնը, որը ստիպեց Էրդողանին անելու հայտարարություն, թե խոսելու է Փաշինյանի հետ, Արցախում անցկացված ընտրություններն էին: Էրդողանի անհանգստությունը և խոսքերը՝ «Ղարաբաղում ճիշտ քայլեր չեն կատարվում», ընտրությունների հետ են կապված, նաև նրա, որ հրաժարվում են Ադրբեջանի հետ գնալ համագործակցության՝ բացելու Ակնայի ճանապարհը: Վերջին շրջանում Ադրբեջանի վարած ռազմատենչ քաղաքականությանը գումարվել են նաև Հայաստանի և Արցախի սահմանների որոշ հատվածներում զինտեխնիկայի խոշոր կուտակումները և լրատվամիջոցներով ապատեղեկատվության տարածումը, թե իբր հայկական ուժերը «ռմբակոծել, հարձակվել, սադրանք են իրականացրել տարբեր ուղղություններով»: Սա տեղեկատվական հող է նախապատրաստում հավանական, հնարավոր սադրանքից առաջ՝ արդարացնելու համար այն»,-նշում է մեր զրուցակիցը:
Մեր տարածաշրջանում կարևոր դերակատար է Իրանը, որը մշտապես խոսում է իր կարմիր գծերի մասին: «Տարածաշրջանում Թուրքիա-Իրան դիմակայությունը մի քանի հարյուրամյակի պատմություն է, մշտապես եկել են ինչ-որ համաձայնությունների՝ կապված տվյալ ժամանակահատվածում ուժերի հարաբերակցության հետ: Վերջին տարիներին Իրանի հաջողությունները ռազմական ոլորտում ստիպում են Թուրքիային հաշվի նստել նրա հետ: Ունեն հակադիր շահեր, յուրաքանչյուրը ցանկանում է իր ազդեցությունն ունենալ: Թուրքիան ցանկանում է միջանցքով կապվել Ադրբեջանի հետ և շարունակել դեպի Միջին Ասիա և Հեռավոր Արևելք իր պանթյուրքական էքսպանսիան, որն ազգային անվտանգության լրջագույն սպառնալիք է Իրանի համար: Այստեղ գործոնը Իրանի համար ոչ թե Հայաստանն է, այլ իր ազգային անվտանգությունը, իր երկրի ամբողջ տարածքի անձեռնմխելիության վտանգը: Սեփական շահի համար Իրանին ձեռնտու չէ, որ Հայաստանը կիսեն: Բացի դա, այդ հատվածը կարող է դառնալ պլացդարմ, որտեղից Իսրայելի և Արևմուտքի կողմից Իրանի հյուսիսին հարվածներ կհասցվեն, ինչը կարող է հանգեցնել Արևմտյան և Արևել յան Ատրպատականների կորստին»,-հավելում է թուրքագետը:
Եվ վերջում՝ Հայաստանի և Արցախի սահմաններին զորքերի կուտակումների մասին: «Թուրքիան և Ադրբեջանն ունեն մեկ գերխնդիր՝ միջանցք ունենալ, ռազմական որոշակի գործողություններ կարող են տեղի ունենալ միջանցք բացելու նպատակով: Կարող են նաև գործողություններ տեղի ունենալ Արցախի նկատմամբ, այնտեղ սահմաններին ևս կուտակումներ կան: Այս օրերին աշխարհաքաղաքական զարգացումները ստիպում են Թուրքիային և Ադրբեջանին չգնալ նման քայլերի: Խոսել պատերազմից՝ տեղին չէ, լոկալ սադրանքների հավանականություն միանշանակ կա»,-եզրափակում է Անդրանիկ Իսպիրյանը:
«Փաստ»
