Լուրջ թերություններ չեն եղել, այլապես մենք կկորցնեինք Մարտակերտը, Թալիշը.«168 Ժամ»
«168 Ժամի» բացառիկ հարցազրույցը Վրաստանի հետ համագործակցության հարցերով ՀՀ ՊՆ խորհրդական, գեներալ-լեյտենանտ Էնրիկո Ապրիամովի հետ– Ինձ նշանակեցին պաշտպանության նախարարի խորհրդական այս ուղղությամբ՝ հաշվի առնելով, որ ես Թբիլիսիում եմ ծնվել, կան կապեր, որպեսզի կարողանանք իրենց հետ աշխատել: Նախ՝ չպետք է մոռանանք, որ Վրաստանը քրիստոնեական երկիր է, երկրորդ՝ ճանապարհի խնդիր կա, գիտենք: Ուզում եմ նշել, որ ՀՀ պաշտպանության նախարար Դավիթ Տոնոյանն այս ուղղությամբ մեծ աշխատանք է տանում, նա հայ-վրացական ռազմական համագործակցությունը, հարաբերությունները դրեց բարձր մակարդակի վրա: Ե՛վ պաշտպանության նախարարն ունի լավ հարաբերություններ իր վրաց գործընկերոջ հետ, և՛ ես: Սրա մասին է վկայում Վրաստանի պաշտպանության նախարարի այցը Հայաստան, երեկ՝ հոկտեմբերի 15-ին, Վրաստանի վարչապետն է ժամանել Երևան: Մեր երկրի ղեկավարությունը՝ վարչապետի և պաշտպանության նախարարի մակարդակով, կարևորում են վրացական ուղղությունը և կարծում, որ լավ հարաբերություններ պետք է ունենանք հարևան այս երկրի հետ:
Եվ այն, որ Վրաստանը ՆԱՏՕ-ի ուղղությամբ է, իսկ մենք՝ ՀԱՊԿ-ի, դա բնավ չի խանգարում: Ի վերջո, Հայաստանը ևս ՆԱՏՕ-ի հետ լուրջ համագործակցություն ունի, այդ թվում՝ խաղաղապահ միջազգային առաքելությունների շրջանակում: Պետք է նշեմ, որ նախկինում էլ է Վրաստանի հետ հարաբերությունները պաշտպանության նախարարությունների մակարդակով կարևորվել, իսկ հիմա այդ ամենն առավել ակտիվ ձևով շարունակվում է:
– Ընդհանուր առմամբ, մեր անվտանգային ռազմավարության մեջ կա՞ մի բան, որը պետք է փոխել, կամ՝ որն արդեն փոխվել է, և դա շատ է՝ թե՛ սպառազինության, և՛ թե այլ առումներով:
– Պաշտպանության նախարար Դավիթ Տոնոյանը վաղուց է այս համակարգում և շատ լավ տիրապետում է իրավիճակին, թե ինչ ուղղությամբ պիտի գնանք: Գիտեք, որ Սու-30 կործանիչները պիտի մատակարարվեն Հայաստան: Բոլոր ուղղություններով անհրաժեշտ սպառազինություն ապահովվում է: Ճիշտ ուղղությամբ ենք գնում և ուժեղացնում ՀՀ զինված ուժերը: Այս 1.5 տարվա ընթացքում բավականին գործ է արվել՝ նաև առաջնագծում ինժեներական սարքավորումների տեղադրման, կատարելագործման հետ կապված:
– Պարոն գեներալ, ԱԺ-ում ստեղծվել է ապրիլյան դեպքերը հետաքննող հանձնաժողով, որի շրջանակում նախկին պաշտոնյաներին հերթով պետք է հրավիրեն հարցաքննելու: Դուք այդ ժամանակ եղել եք ՀՀ ԶՈՒ ԳՇ պետի առաջին տեղակալ, Ձեզ հրավիրե՞լ են: Ըստ Ձեզ՝ արդյոք լուրջ խնդիրներ, բացթողումներ եղե՞լ են ապրիլյան պատերազմի օրերին:
– Ինձ չեն կանչել: Ինչ վերաբերում է թերություններին, այստեղ ուզում եմ հիշեցնել, որ երբ 1994-ի մայիսին կնքվեց հրադադարի պայմանագիրը, այդ օրվանից մենք ոչ պատերազմ, ոչ խաղաղություն վիճակում ենք: Դա ռեալ է, և մենք պետք է հաշվի առնենք, որ հակառակորդն անսպասելի հարձակվում է մեզ վրա: Իսկ երբ հակառակորդը հարձակվում է, զինվորականից պահանջվում է կանգնեցնել նրան: Մենք կարողացանք հակառակորդին սեղմել, իսկ ռուսները միայն 3-4-րդ օրը խառնվեցին:
Ինչ վերաբերում է կորցրած 800 հա տարածքին, մենք մի բան պիտի հասկանանք՝ մեզ համար մեր զինվորի կյանքն ավելի թանկ է, մենք կարող էինք երրորդ օրը միանգամից ինչ-որ բան անել, բայց զոհեր շատ կունենայինք: 1993-ին ես մասնակցել եմ Թալիշի, Լելե Թեփեի մոտ տեղի ունեցած գործողություններին, եղել եմ այնտեղ, և կարող եմ ասել, որ ավելի լավ է պահպանել 100-150 զինվորի կյանքը, քան թե… մի փոքր կտոր է մնացել, որը ռազմավարական նշանակություն չունի:
Շատ էին վերցրել, բայց մենք սեղմեցինք իրենց, և մնաց միայն այդ կտորը: Հիմա արժե՞ր դրա համար մեծ զոհեր տալ: Ես կարող եմ ասել, որ ապրիլյան պատերազմի օրերին ԳՇ պետը, Օպերատիվ վարչության պետը, բոլորս նորմալ պլանավորված աշխատել ենք, այնպես, ինչպես պիտի աշխատի Զինված ուժերը: Հիմա, իհարկե, քննադատում են՝ 800 հա տարածք տվեցին՝ մոռանալով Արցախյան պատերազմի ժամանակ մեր հետ բերած տարածքները:
1990-ականներին էլի մենք ենք արել դա, և այն ժամանակ Վազգեն Սարգսյանն ասում էր՝ գնո՞ւմ եք առաջ, նայեք, որ դա քիչ կորուստներով լինի, որ հետո կարողանանք գնալ առաջ առհասարակ: Մենք միլիարդանոց ազգ չենք, մենք չենք կարող չմտածել զինվորի կյանքի մասին: Ժողովուրդն աշխատել է, հիմա ի՞նչ են ուզում իմանալ:
Ի վերջո, հետախուզության վարչության նախկին պետը՝ գեներալ Կարապետյանը, որը հիմա վարչապետի խորհրդական է, ինքը լավ գիտի, չէ՞ որ առաջին ինֆորմացիան հետախույզներն են տալիս, հետո արդեն դրա վրա աշխատում են Զինված ուժերը: Հիմա մենք այստեղ նստած ենք, և կարող է հակառակորդը հարձակվել ինչ-որ ուղղությամբ: Այնպես որ, լուրջ թերություններ չեն եղել, այլապես մենք կկորցնեինք Մարտակերտը, Թալիշը: Ադրբեջանական կողմին չհաջողվեց հասնել իր նպատակին, նրանց կորուստների թիվը շատ ավելի մեծ էր՝ մոտավորապես 800: Սա լուրջ հարց է, որ իրենց չհաջողվեց այն, ինչ ուզում էին:
Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում
