Վճարել են, գրել է, նրա համար ինչ տարբերություն, թող իրար գզեն ադրբեջանցիներն ու հայերը.«Իրատես»

Վճարել են, գրել է, նրա համար ինչ տարբերություն, թող իրար գզեն ադրբեջանցիներն ու հայերը: Բնական է, որ նման պարագայում իր վարձատրությունն է ունենում թերթի համապատասխան ծառայությունը: Ինչ է, Հայաստանում քի՞չ են վճարովի լրագրողները: Եվ հետո, ի՞նչ է նշանակում ռուսական մամուլ (չեն էլ ասում՝ ռուսաստանյան): Միգուցե «Независимая газета»-ն՝ հայերեն՝ «Անկախ թերթ», ֆինանսավորվում է Ռուսաստանի կառավարությա՞ն կողմից: Գոնե հետաքրքրվեք, թե ով է այն ֆինանսավորում, նոր այն փորձեք դարձնել «ռուսական»:
Ինչպես ընդունված է ասել, ով վճարում է, նա էլ պատվիրում է երաժշտությունը: Իսկ հատկապես Ռուսաստանում ԶԼՄ-ներում շատ են ոչ ռուս հովանավորները: Ի դեպ, երբ Վլադիմիր Պուտինը ընտրվեց երկրի նախագահ, այդ «անկախ» թերթը, որի տիրակալն այն ժամանակ անմոռանալի հրեա օլիգարխ Բորիս Աբրամովիչ Բերեզովսկին էր, դարձավ Ռուսաստանի նորաթուխ ղեկավարի ամենաոխերիմ քարոզչական թշնամին: Եվ Պուտինը հարկադրված բառացիորեն ջախջախեց այդ լրատվամիջոցը և երկրից դուրս վռնդեց Աբրամովիչին: Թերթը մնաց, բայց ո՞վ ասաց, որ նա պիտի լինի անկախ, էլ չենք ասում՝ հայամետ: Ռուսաստանի հայ համայնքի մասին, որը, իբր, լռում է: Գիտեք, եթե հետևեք Ռուսաստանի առաջատար հեռուստաալիքներին, ապա չեք կարող չնկատել, թե ինչքան ճանաչված հայազգի քաղաքագետներ, լրագրողներ, վերլուծաμաններ, հրապարակախոսներ կան դրանց քաղաքական հաղորդումներում: Հասկացանք, ռուսասեր են:
Բայց ինչ են անում Հայաստանի քաղաքական շրջանակները նրանց հայաստանասիրության ծիրի մեջ առնելու համար: Ոչինչ: Գոնե մեկ-մեկ հրավիրեք Երևան «ռուսահայ համայնքի» այդ երևելի ներկայացուցիչներին, մշակեք նրանց, հայացրեք, «օգտագործ եք»: Վերոնշյալ պարագաներում նրանք կարող են արդյունավետ ծառայություններ մատուցել: Թե չէ՝ այդ անշնորհակա՜լ ռուսները... Մենք կյանքներս չենք խնայում նրանց համար, իսկ այդ ապերախտները...»:
Մանրամասները թերթի այսօրվա համարում