Պատահական չէ, որ Փաշինյանն օգտագործում է «Արևելյան Ադրբեջան» տերմինը,Ադրբեջանում իրենց երկիրը վաղուց արդեն անվանում են «Արևելյան Ադրբեջան»՝ ակնարկելով, որ կա ևս մեկ Ադրբեջան՝ արևմտյան
Նիկոլ Փաշինյանն իր վերջին թվիթներից մեկում օգտագործել է «Արևելյան Ադրբեջան» տերմինը, որը նորություն է հայ հասարակության համար։ Շատերը, իհարկե, կարող են ուշադրություն չդարձնել նման ադրբեջանական տեղանունի օգտագործման փաստի վրա, սակայն բուն Ադրբեջանում այդ տերմինն արդեն ակտիվորեն օգտագործվում է։Բուն Ադրբեջանի հասարակության համար նոր տերմինների օգտագործումը եզակի պրակտիկա չէ, մասնավորապես Զանգելանի շրջանը պատերազմից հետո իրենք սկսեցին անվանել «արևելյան Զենգեզուր»՝ ակնարկելով, որ կա իբր նաև «արևմտյան Զանգերուզ», որը Հայկական Սյունիքի տարածք է:
Ինչ վերաբերվում է Փաշինյանի օգտագործած տերմինին, ապա Ադրբեջանի ակադեմիական շրջանակներն իրենց երկիրը վաղուց արդեն անվանում են «Արևելյան Ադրբեջան»՝ ակնարկելով, որ կա ևս մեկ Ադրբեջան՝ արևմտյան։
Այսօր Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւը, ելնելով զուտ դիվանագիտական նրբություններից, իր երկիրը դեռ չի անվանում «Արեւելյան Ադրբեջան»։ Եթե հիմա գնար այդ քայլին, արդեն իսկ ստիպված կլիներ փոխել իր երկրի անունը՝ սահմանադրությունը։ Հիմա գնալ նման քայլին, նշանակում է առնվազն դիվանագիտական սկանդալ առաջացնել հատկապես Իրանի հետ հարաբերություններում, բայց կասկած չկա, որ այս իրավիճակում նրա փոխարեն խոսում է իր գործընկեր Նիկոլ Փաշինյանը։
Շատերը կարող են որոշել, որ Փաշինյանի գործողությունների նման գնահատականը չափազանց արմատական է, կամ պայմանավորված է նրանով, որ ես «Փաշինյանին չեմ սիրում»։ Այնուամենայնիվ, այս շրջանակները պետք է հիշեն, թե ինչ է ասել Նիկոլը 4 տարի շարունակ։
Սկզբում նա հայտարարեց, որ «Արցախը Հայաստան է, և՝ վերջ», այսօր հրաժարվում է Ղարաբաղից և փաստացի հայտարարում, որ «Արցախը Ադրբեջան է և՝ վերջ»։
Նա նաև հայտարարեց, որ բանակցությունները «սկսում է իր կետից», և դրանք հաջող ավարտի կհասցնի։ Արդյունքում նա տապալեց բանակցությունները և նոր պատերազմ բերեց հայ ժողովրդին։
2018-ի իշխանափոխության ժամանակ նա խոստացել էր, որ «հայ-ռուսական հարաբերությունները չեն փչանա», սակայն մի քանի ամիս անց ձերբակալեց ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար Յուրի Խաչատուրովին, իսկ այսօր պնդում է, որ «ՀԱՊԿ-ը լքում է Հայաստանը, իսկ Ռուսաստանը հրաժարվում է օգնել Հայաստանին»:
Նշեմ, որ Նիկոլը 2020 թվականի ամռանը Հայաստանի Հանրապետության ազգային անվտանգության ռազմավարության մեջ փոխել է «Արցախի Հանրապետություն» տերմինը «Արցախ» եզրույթով։ Այսօր այնքան էլ դժվար չէ հասկանալ, թե ինչու են նման փոփոխություններ կատարվել Ազգային անվտանգության ռազմավարության մեջ։ «Արցախի Հանրապետություն» տերմինը քաղաքական տերմին է, բայց պարզապես «Արցախ»-ը աշխարհագրական տերմին է։ Այսինքն՝ դեռ 2020 թվականի ամռանը՝ 44-օրյա պատերազմից առաջ, Նիկոլ Փաշինյանը Ազգային անվտանգության ռազմավարության մեջ Արցախի սուբյեկտիվությունը քաղաքականից իջեցրել էր աշխարհագրականի։ Ուզում եք ասել, որ սա պատահականությո՞ւն էր։
2021 թվականի արտահերթ ընտրությունների ժամանակ նա ժողովրդին չէր խոստանում, որ «հրաժարվելու է Արցախից», բայց այսօր իրականում դա է անում։
2021-ի ընտրությունների ժամանակ նա խոսում էր խաղաղության մասին, բայց այսօր հայտարարում է, որ «Հայաստանը նոր պատերազմի շեմին է»։
Նա ոչ միայն իր խոստումներից ոչ մեկը չկատարեց և խաբեց մարդկանց, այլ ի լրումն սրան, կատարեց իր բոլոր խոստումները, բայց «Հայաստանից դուրս գտնվող շրջանակների համար»։
Այսօր նա արդեն օգտագործում է «արևելյան Ադրբեջան» տերմինը։ Հայաստանում իրենց «քաղաքական» կոչող շրջանակներին և ամբողջ հայ ժողովրդին խորհուրդ կտայի գոնե հիմա գիտակցել իրավիճակի լրջությունը և հասկանալ, թե ինչ քայլ է մտադիր անել Նիկոլ Փաշինյանը շատ մոտ ապագայում։
Մտովի, Նիկոլը Ղարաբաղը հանձնել էր դեռ 2008-ի մարտին, երբ Մարտի 1-ի գիշերը ժողովրդին կոչ արեց «քաղաքը ազատագրել Ղարաբաղցի տականքներից»։ Այսօր նա փորձում է ճիշտ նույնն անել Հայաստանի հետ, ինչ արեց Արցախի հետ։
Հանցագործություն է նաև նրա ներկայիս գործողությունների պարզ տրամաբանությունը չհասկանալը, իսկ ողբերգությունից հետո «քաղաքական գործիչների» լացակումած ելույթները նման կլինեն այն կանանց պահվածքին, ովքեր նախկինում փողի համար լաց էին լինում թաղումների ժամանակ։ Ոչ ավելին:
Եվ կարևոր է, որ դա հասկանան այն շրջանակները, որոնց այսօր Հայաստանում անվանում են «քաղաքական»։
Սևակ Դանիելյանի ֆեյսբուքյան էջից
