Հայաստանում մայդան տեղի չի ունենա, հետևաբար Փաշինյանը չի հեռացվի, նա տանիք ունի,այլ քաղաքական գործիչներ չկան
Novorosinform.org-ը գրում է, որ Հայաստանի բնակչության համար Ղարաբաղի կորուստն իսկական ողբերգություն է և ժողովուրդն անմիջապես դուրս է եկել հանրահավաքների պահանջելով «դավաճան վարչապետ» Նիկոլ Փաշինյանի հրաժարականը։Ընդդիմադիր «Մայր Հայաստան» դաշինքի ղեկավար Անդրանիկ Թևանյանը կոչ է արել ցուցարարներին շուրջօրյա բողոքի ցույցեր սկսել։ Սկսվող Մայդանն անմիջապես սկսել են ցրել ոստիկանության հատուկ ստորաբաժանումները, որոնք նաև բերման են ենթարկել առանձնապես ակտիվ ցուցարարներին։ Բայց իրավիճակը շարունակում է լարված մնալ, ընդդիմախոսներից ոմանք կառավարության շենքի վրա հարձակում իրականացնելու կոչեր են հնչեցնում: Ըստ ցուցարարների ճգնաժամը սրվել է Ղարաբաղը որպես Ադրբեջանի տարածք ճանաչելու Փաշինյանի հայտարարություններից հետո։ Երկրի ղեկավարին դա չեն կարող ներել, բայց հնարամիտ Փաշինյանը սողանցք է գտել ասելով, որ «Հայաստանը չի մասնակցել Լեռնային Ղարաբաղի վերաբերյալ ստորագրված տեքստի պատրաստմանը և չի եղել քննարկումների կողմ»։ Նման կերպ նա փաստորեն հրաժարվել է կատարվածի պատասխանատվությունից և հայտարարել, որ մտադիր չէ լքել իր պաշտոնը։ Շատերը կարծում են, որ ոստիկանությունը դրանից հետո է սկսել հատուկ միջոցներ կիրառել ցուցարարներին ցրելու համար։
Նիկոլ Փաշինյանի հնարավոր հրաժարականը քննարկելիս պետք է առաջին հերթին նշել, որ ոստիկանությունը, զինվորականները և հատուկ ծառայությունները դեռևս գտնվում են վարչապետի ենթակայության տակ, հետևաբար իրականացնում են պետական կառույցների և պետության բարձրաստիճան պաշտոնյաների պաշտպանության խնդիրները։ Ուստի դժվար թե ցուցարարները կարողանան ուժով հասնել իրենց նպատակներին։ Բացի այդ, ժողովրդական բողոքը միշտ էլ սահմանափակ է միջոցների և հնարավորությունների առումով։ Այստեղ կարելի է հիշել հեղափոխական, մարքսիստ տեսաբան և խորհրդային պետության ղեկավարներից մեկի՝ Վլադիմիր Լենինի խոսքերը. «Ցանկացած հեղափոխություն ինչ-որ բան արժե միայն այն դեպքում, եթե այն գիտի ինչպես պաշտպանվել»։
«Ամբոխը, հավանաբար, կարող է ներխուժել կառավարության շենքը: Բայց հետո՞: Նրանք պետք է ճանաչվեն, և եթե հիշում եք, Կիևում մայդան տեխնոլոգիան հենց այն էր, որ ցուցարարների բոլոր գործողությունները անմիջապես ճանաչվում էին Արևմուտքի կողմից: Դա այստեղ տեղի չի ունենա, և հետևաբար Փաշինյանը չի հեռացվի։ Նա տանիք ունի։ Ժամանակին Յանուկովիչը, տարօրինակ կերպով, տանիք չուներ, բայց Փաշինյանը ունի։ Եվ հետևաբար, այստեղ, ինչպես միշտ, նման դեպքերում է լինում իրավիճակի զարգացումը կախված է ուժերի հարաբերակցությունից»,- ասել է Հումանիտար և քաղաքական հետազոտությունների միջազգային ինստիտուտի քաղաքագետ Վլադիմիր Բրուտերը։
Իսկ ընդհանրապես էլ ժողովրդի ճնշող մեծամասնության համար այդ քաղաքական գործչին հակադրվելու պատճառ չկա։ Վարչապետին աջակցում են պատգամավորներն ու հայկական վերնախավերը, որոնք առաջնորդի հետ բացահայտ արևմտամետ կուրս են բռնել և հրաժարվել Ռուսաստանից օգնություն խնդրել ղարաբաղյան խնդրի կարգավորման հարցում։ «Դա մի տեսակ խորամանկ գազար է, որը տրվում է հերթական էշին (տեղական էլիտա) հոտոտելու, նա հոտոտում է ու հավատում, որ կստանա այդ քաղցրավենիքը: Բայց իրականում կենդանուն խաբում են, և շուտով մենք կտեսնենք Ադրբեջանական պետությանը Ղարաբաղի աստիճանական ինտեգրման գործընթացը»,- իր կարծիքն է հայտնել անկախ քաղաքական վերլուծաբան Ռոման Ռոմանովը։
Հայաստանը վաղուց համարվում էր Ռուսաստանի գլխավոր դաշնակիցն Անդրկովկասյան տարածաշրջանում։ Երկու երկրների դիրքորոշումները համընկել են համաշխարհային կարևորագույն հարցերի շուրջ, կար համագործակցություն ԵԱՏՄ, ՀԱՊԿ շրջանակներում։ Ուստի շտապ պետք է անենք հնարավորը, որպեսզի Երևանը մնա բարեկամ։ Բայց դրան, ըստ ամենայնի, հնարավոր չի լինի հասնել ներկայիս վարչապետի հետ։ «Փաշինյանի փոխարեն կարող է գալ տեղի Պուտինը՝ Հայաստանի նախկին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը, քանի որ նա ղարաբաղյան պատերազմի վետերան է, հասկացող մարդ է, գիտի թե ինչ է քաղաքականությունը, մարդ, ով հասկանում է, թե ինչ են դաշնակցային պարտավորությունները, և նա ուղղակի Ռուսաստանի բարեկամն է, ինձ թվում է, դա սպառիչ նկարագրություն է: Հայաստանում այլ քաղաքական գործիչներ չկան, եթե այնտեղ լինեին քաղաքական գործիչներ, նրանք թույլ չէին տա դավաճանել ազգային շահերը, բայց կան տարբեր նմանակողներ, իսկ Քոչարյանն այն մարդն է, որը մեզ պետք է, այո»,- ասել է ռադիոհաղորդավար, հրապարակախոս և քաղաքական վերլուծաբան Արմեն Գասպարյանը։
Եթե որևէ մեկը կարծում է, որ Հայաստանի ու Ադրբեջանի առճակատումն ավարտվել է, ապա շտապենք վստահեցնել, որ ամեն ինչ վկայում է իրավիճակի դեպի էլ ավելի մեծ քաոսի աստիճանական անցման մասին։ Անդրկովկասյան տարածաշրջանում հիմնարար հակասությունները չեն լուծվել, այնտեղ պարզապես չկա գերիշխող ուժ։ Պետք է հասկանալ, որ դա միայն Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև տարածքային վեճ չէ, դա ավելին է՝ վեճ յուրաքանչյուր պետության գոյության համար: «Եվ հայկական կողմը, և ադրբեջանական կողմը պարբերաբար պնդում են, որ պատմականորեն մինչև իր ի հայտ գալու պահը մյուս պետությունը գոյություն չի ունեցել, հետևաբար այդ հողերը պետք է պատկանեն իրեն։ Եվ այդ ամենը կարող է հանգուցալուծվել միայն պետություններից մեկի լուծարմամբ»,- վստահ է Ռոման Ռոմանովը։
Ուստի, կանցնեն մի քանի տարիներ, իսկ գուցե տասնամյակներ, և երկու պետությունների բանակները մարտի դաշտերում կրկին կատաղիորեն կբախվեն։ Ամեն ինչ կախված կլինի արտաքին հանգամանքներից և հիմնական խաղացողների շահերից։ Այնուամենայնիվ, շատ փորձագետներ արդեն խաղադրույք են կատարում, որ Ադրբեջանն ավելի մեծ հնարավորություն ունի կլանելու իր հակառակորդին, քանի որ նրան աջակցում են Թուրքիան, նավթադոլարները և երկրի տարածքով դեպի Եվրոպա լրացուցիչ գազատարներ կառուցելու հնարավորությունը: Իսկ Հայաստանին կարող է փրկել Ռուսաստանը, բայց դա պահանջում է, որ Երևանի առանձին անհատներ ունենան ցանկություն ու հավատարմություն։
