Ուկրաինացիների հակառուսական ցույցերը Հայաստանում. ինչո՞ւ են լռում,պետք չէ փչացնել հայ-ռուսական միջպետական հարաբերությունները
Eadaily.com-ը գրում է, որ Ուկրաինայում ռուսական ռազմական գործողության սկզբից տարբեր երկրներում, այդ թվում՝ հետխորհրդային տարածքում, հակառուսական գործողություններ, պիկետներ ու հանրահավաքներ են անցկացվում Արևմուտքի աջակցությամբ։ Հայաստանը բացառություն չէ և նման միջոցառումների քանակով նույնիսկ առաջատար է նախկին ԽՍՀՄ մյուս հանրապետությունների ֆոնին։ Հակառուսական գործողությունների համակարգումը արևմտյան դեսպանատների աջակցությամբ բացահայտ ստանձնել է ՀՀ-ում Ուկրաինայի դեսպանությունը:Հաջորդ քայլը հանրապետությունում արևմտամետ հասարակական-քաղաքական ուժերի և ՀԿ-ների ակտիվացումն է, որոնք հակառուսական ֆոն են ապահովում իրենց տեղեկատվական ռեսուրսներով: Բայց տեղի հայ բնակչությունը այդ ամենին գործնականում մասնակցություն չունի և դեսպանատունը սկսել է հանրապետություն ժամանած ուկրաինացիներին ակտիվորեն ներգրավել նման միջոցառումների մեջ։ Հայաստանում ՌԴ դեսպանատան դիմաց բազմիցս բողոքի ակցիաներ, երթեր են եղել, որին մասնակցել են ուկրաինացիները «Ռուսաստանը ագրեսոր է» և այլ կարգախոսներով։ Հաճախ նման դրսևորումները մեծ դժգոհություն են առաջացրել տեղի հայ բնակչության շրջանում։ Իսկ հիմա իրավիճակը գնալով ավելի ու ավելի է զավեշտական դառնում։
Օրինակ մայիսի 9-ին Ռուսաստանի դեսպանատան դիմաց ուկրաինական դրոշներով ցուցարարներ են հավաքվել, որոնց թվում գործնականում հայեր չեն եղել։ Ցուցարարներն իրենց բավական ագրեսիվ են պահել, կոպտել անցորդներին ու իրենց զգացել ինչպես տանը։ Ուկրաինացիների և հայերի միջև լեզվակռիվ է սկսվել, և ստիպված միջամտել է ոստիկանությունը: Ո՞ւր են նայում Հայաստանի իշխանությունները և ինչո՞ւ են թույլ տալիս նման դրսևորումներ։ Ակնհայտ է, որ Հայաստանի իշխանությունները լուրջ ճնշումների տակ են գտնվում արևմտյան դեսպանատների, մասնավորապես ԱՄՆ-ի և ԵՄ-ի կողմից, և չունեն քաղաքական կամք կանխելու նման գործողությունները։ Բայց պետք է հասկանալ, որ եթե այդ ամենը շարունակվի, ապա տեղի բնակչության և ուկրաինացի հյուրերի միջև բախման իրական վտանգ կառաջանա, և դա վատ ավարտ կարող է ունենալ։ Բացի դա Հայաստանի իշխանությունների անգործությունը կարող է հանգեցնել խիստ բացասական այլ հետևանքների, այդ թվում հայ-ռուսական միջպետական հարաբերությունների արդյունավետության հարցով։
