Չպետք է բացառել որևէ զարգացում. Ռուբեն Մեհրաբյան

-Ցավոք սրտի, Ռուսաստանին և Ադրբեջանին հաջողվեց  առժամանակ բանակցային գործընթացը ՄԻՆՍԿ-ի խմբից տանել դեպի ռուսական հարթակ: Դա  փորձ է` Ռուսաստանի  սեփական նշանակությունն ընդգծելու համար: Այս ամենում առաջին հերթին շահագրգրված է Ադրբեջանը, իսկ Հայաստանին հակացուցված է՝ շահերի տեսանկյունից: Հայաստանի նկատմամբ գործածվեց շանտաժ և, ցավոք սրտի, Հայաստանի իշխանությունները սրա  դեմ չկարողացան որևէ  հակախաղ գտնել, որպեսզի Ռուսաստանն ու Ադրբեջանը չփորձեն մեր գլխին փաթաթել այն, ինչը չկարողացան անել քառօրյա պատերազմի ժամանակ: Վիենայում տեղի ունեցած հանդիպումից հետո, երբ պայմանավորվածություն ձեռք բերվեց հետագա հանդիպման համար և պայմանավորվածությունները  վերջնական տեսքի բերվեցին, Ռուսաստանն, այսպես ասած, բռնազավթեց այդ գործընթացը՝ տանելով սեփական դաշտ: Այսինքն,  Հայաստանին ստիպեն միակողմանի զիջումների  գնալ և փորձեն իրար միջև հարցերը լուծել`ի հաշիվ Հայաստանի և հայկական շահերի կտրեն պրոցեսը  եռանախագահության ձևաչափից:

Բնականաբար դրան հետևեց այն, որ ԵԱՀԿ-ն լվաց ձեռքերը,ասելով, որ կապ չունեն կազմակերպված հանդիպման նախապատրաստման հետ: Բացի դրանից, արևմտյան միջնորդները` Միացյալ նահանգների և Ֆրանսիայի ներկայացուցիչներ Ջերմս Ուոռլիքն ու Պիեռ Անրիեն սեփական նախաձեռնությամբ  նույնպես ժամանեցին  Սանկտ-Պետերբուրգ, որ  գաղտնի և վտանգավոր գործարքներ տեղի չունենա, ինչը Հայաստանի համար չափազանց կարևոր է: 

-Պրոցեսը բավականին դինամիկ է և չպետք է բացառել որևէ զարգացում`թե դրական, թե բացասական իմաստով:

-Հարաբերական անդորրը ինչքան կտևի`կախված է նախ նրանից, թե դեպի ուր կընթանա այս բանակցային պրոցեսը: Համենայնդեպս, կախված է նաև հայկական կողմից ևս`այն իմաստով, որ վերջինս բոլոր ջանքերը պետք է գործադրի`պատերազմ սանձազերծելու քաղաքական գինը պատերազմ սանձազերծողների համար լինի անընդունելի: Դրա համար Հայաստանը պետք է նախ և առաջ ներքին քաղաքականության մեջ ամրապնդի իր հասարակական քաղաքական համակարգը, որպեսզի դիմանա արտաքին ճնշումներին: Հայաստանը  նաև պետք է դիվերսիֆիկացնի իր արտաքին քաղաքականությունը, անվտանգության քաղաքականությունը և վերանայի ու վերաարժևորի հարաբերությունները արտաքին աշխարհի հետ: