Սպիտակի երկրաշարժից հետո ադրբեջանցիները մեզ շնորհավորում էին, որ հայեր են զոհվել
«Երբ տեղի ունեցավ Սումգայիթի ջարդերը, ամեն ինչ փոխվեց ոչ միայն հենց Սումգայիթում, այլ Բաքվում, ամենուր: Մենք զգում էինք, որ մեր հարևանների, ուսուցիչների հարաբերությունները փոխվել են»,- լրագրողների հետ հանդիպմանն ասաց Բաքվից փախստական, ԱՄՆ-ի բնակիչ Աննա Աստվածատուրյան-Թերքոտը:Նա նշեց, որ ընտանիքի հետ Բաքվից հեռացել է 1989 թվականին սեպտեմբերին:
«Այդ ընթացքում, չեմ հիշում, թե քանի անգամ, թաքնվել ենք մթության մեջ, երբ մեր տան մոտով անցնում էին ցուցարարները: Մի քանի անգամ մեզ փրկել են են մեր հարևնները, մեկը ադրբեջանցի էր: Մեր հայ հարևանները, որոնք 89 թվականին չհեռացան, զոհվել են, նրանց սպանել են»,- ասաց Աննա Աստվածատուրյան-Թերքոտը:
Նա հիշեց, երբ 1988 թվականի Սպիտակի երկրաշարժը տեղի ունեցավ, ադրբեջանցիները մեզ շնորհավորում էին, որ հայեր էին զոհվել. «Ոչ միայն ֆիզիկական ջարդեր էին, նաև հոգեպես, մեզ վրա էին հարձակում ամեն օր, հնարավոր չէր գնալ դպրոց»:
Աննան նշեց, որ տարեկան 2-3 անգամ գալիս է Հայաստան, գրեթե ամեն անգամ Արցախ է գնում:
«Ինձ համար Արցախը խորհրդանիշ է, թե ինչ ենք ապրել, ինչի համար ենք ապրել: Չեմ ուզում այն, ինչ տեղի է ունեցել Բաքվում, Սումգայիթում մեզ դեմ, կրկնվեր Արցախում»,- ասաց Ա. Աստվածատուրյան-Թերքոտը:
Նրա խոսքով, Ադրբեջանն ԱՄՆ-ում պրոպագանդայի համար դոլարներ է ծախսում:
«Ես ամեն տարի Հայաստանում, Սփյուռքում կազմակերպություններին պետք է հիշեցնեմ, որ շուտով Բաքվի, Սումգայիթի, Կիրովաբադի ջարդերն են: Ի՞նչ եք դուք անում: Իսկ Ադրբեջանն ամբողջ Ամերիկայում խոսում է Խոջալուի մասին, որ նրանք ենք հորինել Խոջալուի ցեղասպանության»,- նշեց նա:
Ասուլիսին ներկա Բաքվից փախստական, ԱՄՆ-ի բնակիչ, Միքայել Հովհաննիսյանը հիշեց, որ 1990 թվականի հունվարի 13-ին կամ 14-ին զանգահարել են իր դասընկերներից մեկի ծնողներին՝ պարզելու, թե ի՞նչ վիճակ է տիրում քաղաքի այդ հատվածում, արդյո՞ք անվտանգ է երեխաներին ուղարկել դպրոց. «Իր մայրն ասաց, որ դուք չեք պատկերացնում, թե ինչ է կատարվում այստեղ, մեր հարևանի գրադարանը շպրտել են բակ, վառել են, տարիքով հարևանին գցել են այդ կրակի մեջ»:
1.jpg)
